Edirne’nin en önemli günlerinden biridir yirmi beş kasım. Çünkü o gün kurtulmuştu işgalcilerden. Bu nedenle olmalı her yıl bu önemli gün coşkuyla kutlanır. Edirne’nin kurtuluşu demek, ülkenin kurtuluşu demektir. Acılarla dopdolu günler yaşamış, kapatıldığı Sarayiçi’nde açlıktan ağaç kabukları yenmiş o günler nasıl unutulur? Anılar anımsandıkça Edirne’in daha coşkulu kutlamalar beklemesi doğaldır. Ben de bu rüya kentin kurtuluşunu iki şiirimle canlı tutmak, geleceğe aktarmak istiyorum:
EDİRNE
Edirne yine rüzgara bırakmış kendini
Nisan eser durur
Yaralı balkonlarda
Uğultu uğultu
Acılardan
Edirne
Karafatma sürüleri görülse de
Çağdaş bir rüzgar durur
Batıya açılan kapıda
Havada suda toprakta
Edirne
Bir koca sevdayı
Yeşertmiş yüreğinde
Izgara kokuları duyumsansa da
Ihlamur kokuludur
İlk yaz kaldırımları
Meriç
Eğer gözlerin Meriçse senin
Meriç değilim dersem
Sakın inanma
Dallardan sarkınca
En olgun meyve
Akıp gittiğime
Sakın inanma
Derdim
Yaz ortası
Meriç’te ada
Dört yanım su
Aksim duvarda
Bir sevda olunca Meriç baharda
Sevgi sevgi akmıyorsa
Sakın inanma
N. Tezcan
