Sağlık Müdürü Dr Ali Cengiz Kalkan Afrin harekatına katılan UMKE personeli için ödül töreni düzenledi. Bu öyle sıradan bir tören değildi.
O acı günlerin atmosferinde yaşayan sağlıkçıların yüzlerine bakıldığında ne kadar üzgün oldukları görülüyordu.
Biz basın mensupları ve diğer personel ise bu acıdan habersiz şen şakrak toplantıyı izledik, onların yüzlerine bakıp acıların izlerini görmedik.
Böyle özel günlerde özellikle böyle acıların yaşandığı zamanlarda bizler dahil herkesi dikkatli olması ve o milli duyguları ve acıları paylaşması, ona göre hareket etmesi gerekir.
Toplantıda kendisine söz verilen UMKE yetkilisi o anları hatırlayıp konuşmada zorlandı. Bunu yüzüne baktığınızda anlaşılıyordu.
Bu arada bir arkadaşımızın bu konu ile ilgili duygularınızı alabilir miyiz? Sorusu bence yerinde olmayan bir soruydu. Böyle anıların anlatılması mümkün değildi.
Böyle görevlerde yer alan kişilerin acıları afişe etmeleri o acıları paylaşmaları mümkün değildir. Nitekim bu soru üzerine UMKE personeli bunun mümkün olmadığını söyledi. Bizler her toplantıyı özelliklerini göre değerlendirip ona göre soru yöneltmek zorundayız.
Bu konuda karşılaştığım bir anıma değinmek isterim. Uzunköprü’de bir astsubayımız Güneydoğu’da şehit olmuştu. Onun cenazesine katılmıştım. Bir arkadaşımız şehit yakınlarını görüntülemek istiyordu. Bu arada şehit olan astsubayın kız kardeşine bizim basın mensubu arkadaşımız. “ Şöyle bakar mısınız resminizi alacağım” önerisinde bulundu. Gözyaşları döken şehit yakını arkadaşımızın bu teklifi üzerine bayan arkadaşımızın saçlarını yakaladı ve kendisine” ben şehit ağabeyimin acısını yaşıyorum. Sen bana poz vermemi istiyorsun çekil karşımdan” diye azarlamıştı.
Gerçi burada herkes görevini yapıyordu. Fakat şehit yakını da tepkisinde haklıydı. Onun için toplantılarda yöneltilecek sorular konunun özelliklerine göre olmalı. Birkaç gün önce Edirne Valisine tarlalar su ile kaplı olduğu günlerde “ Hasar tespiti yapıldı mı” gibi sorular sorulmamalı. Böyle toplantılarda konu ilgisi olmayan sorular yöneltilmemeli. Aksi takdirle gülünç duruma düşeriz.
ÜNİVERSETE ÖĞRENCİSAYISINDA AVRUPA İKİNCİSİYİZ
Ülkemiz üniversitelerindeki öğrenci sayısı olarak Avrupa’da ikinci sırada. Ülkemizin her ilinde üniversitemiz var. Bu sevindirici bir durum. Peki bu üniversitelerin gerekli eğitim elemanı alet edevatı var mı derseniz işte o yeterli değil.
Ülkemizde son yıllarda en çok yatırım üniversite açarak yapıldı. Bu üniversitelerden mezun öğrencilerin büyük çoğunluğu bugün piyasada işsiz olarak dolaşıyor.
Anne babasından harçlık alıyor. Bu üniversitelerimizin çoğunda yeterli bilimsel eğitim yapılmıyor, eğitim kadroları yeterli değil.
O üniversitelerden mezun olan öğrencilere vereceğiniz diploma ne işe yarayacak.Mezun olanlar da haklı olarak kendi düzeylerinde bir iş arıyorlar.
Bu konuda gerekli iş olanağı olmadığı için yüksek okul mezunlarından sıradan işlerde, çalışanlar var. Genç nüfusta işsizlik oranı %25 dolayında.
Bu şartlarda üniversite açıyorum diye övünmek neye yarar. Önemli olan bu gençlerimize istihdam yaratmak, iş sağlamak. bu sağlanmadığı takdirde. Daha o kadar üniversite açsan neye yarar.
MESLEK LİSELERİNE İLGİ AZ
Eski adıyla Sanat Mektebi, Sanat Enstitüsü bölgemizin en eski meslek okulu. Bu okuldan on binlerce b teknik ve ara eleman yetişti. Bu okulumuzdan mezun olanlar her yıl bir araya gelip hasret gideriyorlar.
Sanat Enstitümüzü yanında mesleklerle ilgili işlikler, atölyeler vardı. Şimdi oralarda in cin top oynuyor. Bir zamanlar herkesi iş bulma amacıyla girmede yarış ettiği bu güzide okulumuzda bugün öğrenci sayısı iki yüz çıvarında.
Ülkemizin bir meslek sahibi olmayan yüksek okul mezunları yerine ara elemanlara ihtiyacı var. En çok eleman aranan yerler oraları. Bu tür eleman yetiştiren okullar ihmal edilirse işyerleri nasıl ara eleman bulacak. Üniversite açmakla övünülmesi yerine sanayide ara eleman yetiştirecek okullarımıza destek vermeliyiz.
BUNLARI BİLİYOR MUSUNUZ,?
PATATES BİZE FRANSA’DAN İTHAL
Ülkemizde ilk patates üretimi on yedinci yüzyılın ikinci yarısında yapıldı. Patates yurdumuza Fransa’da getirilmişti
