Çok sevgili VATANDAŞ Gazetesi okurları; ben, yaşamını gazetecilik mesleğine adamış ve bu meslekte aralıksız 55 yılını geçirmiş, 79 yaşında bir Gazeteciyim. Meslek yaşamıma, başladığım o yıllarda bana ait olan Gazetem VATANDAŞ’a yazdığım ilk köşe yazıma, ‘’Her şey Edirne için ‘’ başlığını koyarak başlamıştım. Amacım, canım kadar sevdiğim Edirne’ye, yazacağım yazılarımla ihtiyaç duyulacak konularda, devlet yetkilileri katında gerekli yardım ve desteğin sağlanmasında yardımcı olmaktı. Diyebilirim ki; yaptığım çalışmalar sonunda, gerek Edirne’ye ve gerekse onun ayrılmaz bir parçası olan Edirneli’ler için, düşüncelerimin büyük bir bölümünü gerçekleştirdim. Bunları ayrı bir yazımın  konusu yaparak, sevgili okuyucularımıza duyuracağım.

                Bugünkü yazımın konusunu, halen  şehrimizde  yayınlanmakta olan gazetelerin bile sıkıntılarını büyük ölçüde hissettikleri ekonomik sorunlara ayırmayı uygun buldum. Bu belki de, devletimizin yetkililerine bir öneri şeklinde yansıyabilir.

                1972 yılında gazete sahipliğine başladım ve bunu 2000 yılında noktaladım. Yani dolu, dolu tam 28 yıl gazete sahipliği yaptım. Bu süre içinde VATANDAŞ Gazetesi’nden 10’dan fazla genç gazeteci yetiştirerek, onları  emekli ettim. Bu insanların gazetemde kesintisiz olarak çalışmalarını sağlamaktan, bugün bile büyük bir memnuniyet ve gurur duyuyorum. O yıllarda emeklilikte yaş tahdidi olmadığı için, bu kardeşlerimiz 35 yaşlarında emekli oldular. Ben ise, Bağ-Kur üyesi olduğum için, ancak 60 yaşında emekli olabilmiştim. Fakat emekli olduğuma maalesef sevinemedim. Zira 1980’li yıllarda gazetelerimize verilen resmi ilanların bedelleri, bugünkü gibi anında ödenemiyordu. Ödeneksizlikten bazı ilanların bedelleri ödenemiyor ve düyuna kalıyordu. Bu düyun sarmalı nedeniyle, yayınladığımız çok sayıda ilanlarımızın paralarını alamıyorduk.

                Gazetelerimizin zamanında ödenmesi gereken SSK primleri, muhtasar beyannameler ve İlan KDV’leri, elektrik paraları, yıllık gelir vergileri gibi çok önemli genel giderleri bulunuyordu. İlk planda bunları ödemek için emekli maaşlarımızı feda ediyorduk. Ama maalesef yine de yetmiyordu. Bu defa başvurumuzu Esnaf Kefalet Kooperatifine yapıyor, buradan sağladığımız kısa vadeli (6 aylık) kredi ile, bu borçlarımızı ödemeye çalışıyorduk.

                Bizlerin yaşadığı bu zorluklar pek de önemsenmeyebilir. Ancak sevgili okuyucular; gazete sahipliği yaptığım 1972-2000 yılları arasında mucize yaratarak, meslek yaşamımı çok zor şartlarda sürdürebildim. Bence bugünkü kuşak, bizlere göre bazı konularda biraz  daha şanslı gibi görünüyorlar, gazete sayısının 7’ye yükselmesi bakımından ise çok şanssızlar. Bu nedenle 55 yıllık bir tecrübeye sahip Gazeteci olarak diyorum ki; sayıları bugün 7’ye ulaşmış yerel basının miktarı, Edirne için çok fazla. Bu sayı yıllar içinde azaltılarak, 4’e indirilmeli. Ancak, bu uygulanabilirse, kalan gazeteler arasında bir ekonomik rahatlama sağlanabilir.

        Yetkililer, bu konuyu gündemlerine alarak muhakkak surette gözden geçirmeliler.

Avatar
Adınız
Yorum Gönder
Kalan Karakter:
Yorumunuz onaylanmak üzere yöneticiye iletilmiştir.×
Dikkat! Suç teşkil edecek, yasadışı, tehditkar, rahatsız edici, hakaret ve küfür içeren, aşağılayıcı, küçük düşürücü, kaba, müstehcen, ahlaka aykırı, kişilik haklarına zarar verici ya da benzeri niteliklerde içeriklerden doğan her türlü mali, hukuki, cezai, idari sorumluluk içeriği gönderen Üye/Üyeler’e aittir.