Belediye Başkanı Recep Gürkan’ın güzel icraatlarından birisi de, Kent Müzesi’ni hayata geçirmiş olmasıdır.
Tarihi Hafız Ağa Konağı’ndaki müze, Edirne’nin gün yüzüne çıkmış gerçek bir belleğidir.
Dün bu güzel müzeyi arkadaşlarımızla birlikte ziyaret ettik.
Tarihi Konağın loş koridorlarında-odalarında konuşlandırılmış olan müze, derin bir sessizliğin içindeydi. Oysa bu tarihi doku gezilip izlenirken; fonda niçin Edirne’mizin çok zengin musikisinden örnekler verilmesindi?
Umarım bu önerimiz dikkate alınacaktır.
Tarihi Binanın alt katlarından başlayıp üst kata çıktığımızda; Tarihi Kırkpınar Yağlı Güreşleri’nin sergilendiği odaya geldik. Müzenin ilk yıllarında bu odaya girildiğinde; fonda otomatik olarak Kırkpınar Marşı çalınıyordu. Şimdilerde çalınmıyor. Müzedeki görevli arkadaşımıza nedenini sorduğumuzda; “Belediye Başkanımızın emriyle Kırkpınar Marşı’nın çalınmasını iptal ettik.” dedi.
Doğrusu bu cevap üzerine şoke olmuştum. Kırkpınar diyarı Edirne’de, Edirne’nin Kent Müzesi’nde ve Kırkpınar’la ilgili bölümde Kırkpınar Marşı’nın çalınması yasaklanmıştı. Hem de Belediye Başkanı tarafından!..
Müzeden çıkışta doğruca Tarihi Belediye Binası’nın yolunu tuttum.
Belediye Başkanı Recep Gürkan’a bunun gerekçesini sormalıydım. Ne güzel bir rastlantı ki; Başkan Recep Gürkan görüşmek için fazla bekletmedi.
Makam odasında kendisine Kırkpınar Marşı’nın, müzede neden iptal edildiğini sordum.
Başkan, şaşırdığını ve üzüldüğünü beyan ederek; “Gidip kendim göreceğim.” dedi.
Hazır görüşme imkanı bulmuşken Başkan Recep Gürkan’a, “Başkanım, Tarihi Sarayiçi’ne Kırkpınar Marşı’nın Kitabesini dikme, sözünüz vardı. Durum nedir?” diye sordum.
Başkan Recep Gürkan biraz tereddüt ettiyse de ısrarım karşısında; Kırkpınar Marşı’nın Taş Kitabesi’nin Sarayiçi’ne dikileceği, sözünü yineledi.
Bunca yıldır ihmal edilen ve dikilmesi gereken Kırkpınar Marşı’nın Taş Kitabesi, nihayet bu yıl dikilecek.
Belediye Başkanı Sn. Recep Gürkan’a teşekkür edip ayrıldım.
Kent Müzesi’nden söz etmişken şu eksiği de not etmeliyim; Tarihi Binanın merdivenleri dik ve dardır. Merdivenlerin sonunda tutunacak korkuluklar konulmamıştır. Bu durumda yaşlılar ve çocuklar düşüp üzücü haller yaşanabilir. Bu eksiğin de giderilmesiyle Kent Müzesi’nin ziyaretçi görüşüne daha uygun bir kompozisyon yaratılmış olacaktır.
