“Ölüm yıldönümü nedeniyle biraz gecikmiş bir yazı”
O gün İstanbul’a gidiyorduk. TEM’in ıssızlığı ve sessizliği canımızı biraz sıksa da yolun ve yolculuğun rahat ve kısa olması insanı ferahlatıyordu. Viyadükleri aşa aşa bir de baktık İstanbul’dayız. Yakın akrabalarımız Avcılar’da oturmaktaydı. Arabadan eşyalarımızı da alarak eve çıktık. Hoş geldiniz, hoş bulduk derken Yeğenim olan başka bir Uğur, yani bizim uğur. Haberi verdi.Uğur Mumcu katledilmişti, işte o gün .Aradan yillar geçmesine rağmen o her yıldönümünde karanfillerle, türkülerle anıldı anılıyor.
Bu yıl da görkemli törenlerle bir kez daha unutulmadığı, unutulamayacağı kanıtlandı, böylece. Aynı törenler Edirne’de de yaşandı.
Usta gazeteci Mumcu GÖZLEM köşesinde (Cumhuriyet) bıkmadan, usanmadan ve büyük bir cesaretle dönen dolapların üstüne üstüne yürüdü. Yani o bir savaşçı, araştırmacı, cesaretli bir düşünürdü. Bu yanıyla halk kitleleri tarafından sevildi. Katledildiğinde üzülmeyen var mıydı? Bu tavrıyla üç kağıtçıların, dolap çevirenlerin, rantçı çıkarcı sömürgenlerin O’nu sevmesi beklenemez. Arı kovanına çomak sokmak herkesin başarabileceği bir iş değil elbet.
O belki de en önemli aydınımız aydınlanmacımızdı.
Yalnız Mumcu’vu mu? Göz bebeğimiz olan ve kolay yetişmeyen bu insanları baş tacı edeceğimize, katletmek!.. Belki de ülkenin,en büyük ayıbı. Hepsi bir yana katillerin yani suçluların yakalanmaması da ayrı bir ayıp olmalı
Şimdi O yok. Ama yapıtları dağ taş gibi yaşıyor. Öldürüldüğü yazdığı gazetesi bir de ek yayınlamıştı. O ekte bir şiir yer almıştı. Güzel bir şiirdi yazıma o şiiri belki bir kez daha ve vesileyle almak istiyorum. Bir şiir bazen yazamadığınız, söyleyemediğiniz bir çok şeyi anlatır, özümser. Az ama öz sözle yazılanlar öyledir. Bu şiir de öylelerinden biri. “Uğur Mumcu unutuldu, yüreğimde sızı var…” diyor ozan Buna katılmak elbette bu gün için kabullenemez. Çünkü o, unutulmadı. Çünkü O’nu unutturamazlar.. Unutulmak bir yana giderek artan bir sevginin yoğunluğundan bize bakıyor. Sevgiden, demokrasiden,, yolsuzlukların ve katillerin ortaya çıkarılmasından bakıyor hem de…
Terör ne yaparsa yapsın O ve O’nun gibiler ölse da yaşar, yaşatılır.
Aslında O2nlar zaten ölmez ki… Evet ölmez, ölmezler, ölmeyecekler..
Vesileyle tüm katledilen tüm aydın ve düşünürlere saygı ve sevgi diliyor. Işık içinde uyumalarını dilerim
Şair şiiri ölümünden üç yıl sonra kaleme almış. Unutuldu sanmış o yılarda . Ama yıllar sonra unutulmadığını anlamış olmalı.
ÜÇ YIL SONRA
Unutuldu, sözde kaldı anıtlar ile anılar
Vaatlerde tutulmuyor; üzülmek neye yarar.
Doğru sözün yazgısı bu, kim ne okur, ne sorar.
Uğur Mumcu unutuldu. Yüreğimde sızı var!...
Bu halk için çalışanlar, umursanmıyor demek,
Toplanan imzalarsa boşa gitmiş bir emek.
Boşunaymış Hak uğruna, bu halk yoluna ölmek.
Uğur Mumcu unutuldu. Yüreğimde sızı var!...
Giden gitmiş, geçen geçmiş, çıkar peşinde âlem.
Uğur Mumcu öldürülmüş; nesine elem.
Suskun şimdi gençlik bile, uyuştu mu bilemem.
Uğur Mumcu unutuldu. Yüreğimde sızı var!..
…
Göz yanılır. Söz yanıltır, bakmalı gerçek öze.
Ufukta bir kıvılcım var, teselli gönlümüze.
Atatürkçü Türk Gençliği, ulaşalım gündüze
Uğur Mumcu unutuldu. Yüreğimde sızı var!...
Güvencemiz sizlersiniz. Dilerim boş çıkmaya.
Ata’mızın emaneti, ant içtik korumaya.
Özgür, duru bir kitleyiz, haykıralım dünyaya.
Uğur Mumcu unutuldu. Yüreğimde sızı var!...
Ali ARSLAN ARSLANERER
MUMCU’lar ne unutulur, ne ölür… Ozanın kuşkuları boşuna. Boşuna ozanın kaygıları boşuna!...
