On bir ayın sultanı Ramazan ayının ilk haftası bitti bile.
Allah kabul etsin ve herkese de sabır ve dayanma gücü versin.
Hem bir farzı ve görevi yerine getirmek hem de manevi yönden büyük bir doyuma ulaşmak için bir fırsat Oruç tutmak.
Benim gibi yaşı yetmişin üzerinde olanlar bu günlerde 2.kez oruç tuttuğu için yabancı değil bu mevsime de.
Yani birkaç yıl öncesindeki o sıcak ve uzun günleri de, şu günlerdeki bahar havasındaki günleri de 2.kez yaşıyoruz.
O zaman genç olduğumuz için şimdiki kadar dayanıklı ve sabırlı olamamışızdır muhakkak.
Ama yine de orucumuzu bırakacağız diye ödümüz kopardı.
Bir aile alışkanlıydı bu aslında.
Ben 10 yaşında iken ayağımın kırıldığı bir güreş anında oruçluydum ve iftara az kaldığı için komşu annemiz oruç bozulmasın diye su dahi içirtmemişti bana bütün ısrarlara rağmen.
Daha önce yazdığım bir köşe yazımda belirttiğim gibi 1970’li yıllarda Enez ilçesinde barakam vardı ve 12 gün denizde oruç tutmayı denememize rağmen apar topar kaçıp evimize gelmiştik.
Kaldı ki o zaman şu andakinden daha değişik alışkanlıklarımda vardı üstelik.
Ama Allah sabır veriyor ve hiç anlamadan günler geçip gidiyor.
Aslında denenmiş bir gerçek var ki; orucun ilk on gününde Allah’ta yardımcı oluyor insanlara.
Gündüzleri bulutlu ve serin havaların yanı sıra hissedilen esinti sanki klima gibi serinletiyor insanı.
Baksanıza bir hafta gitti bile.
Bir bakmışız ki arife günüdeyiz ve bayram gelmiş bile.
İnşallah Allah nasip etsin.
Ramazanda iftar çok önemli.
Nerede yaparsanız yapın oruç açmak ayrı bir zevk ve manevi haz.
Ramazan ayının vazgeçilmezidir benim için tarhana çorbası.
Evimde iftar açtığım her akşam mutlaka iftar soframızda vardır.
Genelde evimde iftar yapmayı severim.
Meriç ilçesinde ikamet ettiğimiz yıllarda tüm küçük yerleşim yerlerinde olduğu gibi komşular arası yemek değişimleri bile yaşamıştık.
Sen ona o sana bir şeyler vererek yardımlaşmayı tesis ederdik.
Yoksul insanlara yardım etme ve iftarlık gönderme oralarda daha fazla olurdu.
Çünkü herkes birbirini tanır ve kimin ihtiyacı var kimin yok bilinirdi.
Büyük yerlerde bu hasletleri görmek ve uygulamak mümkün değil zaten.
Ayni apartmanda oturduğu halde ismini bilmediğiniz ve bir kez olsun selamlaşmadığınız komşularınız çoktur.
Hal böyle olunca yardım yapacaksanız bile yardım kuruluşlarına başvuru ile gerçekleşir.
Sosyal Yardımlaşma Kurumu bu konuda çok önemli işlevler yürütüyor.
Sadece Ramazan ayında değil yıl boyunca fakir fukarayı, garip gurebayı gözetiyor.
Ayni ve nakdi yardımlar ile vatandaşın yanında olmaya çalışıyor.
Kızılay’ın yaptığı yardımlara bile destek oluyor bu kuruluşumuz.
Edirne’de de yıllardır ramazanda iftar yemekleri veriliyor.
Tabii ki iftar vermeyi düşünen kurum ve iş adamlarına da düzenleme ve gerçekleştirme konusunda yardımcı oluyor.
İftar vermek isteyenler bu işi gerçekten de yıllardır büyük bir başarı ile yürüten Kurum Müdürü Hicran Ballı ve ekibine başvuruyor ve maddiyatı karşılayarak bu işin organizesini Vakıf yapıyor.
Her yıl başarılı oldukları için de ben birçok kez olduğu gibi bu yılda kendilerini tebrik ediyorum ve kutluyorum.
Aslında bu iftara gelen ve yemek yiyen birçok kişiye zaten yardım yapılıyor
Birkaç yıl önce dönemin Milletvekili, Bakanımız Mehmet Müezzinoğlu’nun başlatmış olduğu sokak iftarları vatandaş için bir alışkanlık haline gelmişti ama maalesef oda kalktı gündemden.
Tüm mahallelerde gerçekleşen iftarlarda mahalle halkını bir araya toplamak ve onlara iftar vermek siyasi manada kazanç beklentisi olarak değerlendirilse bile çok anlamlı ve olması gereken bir durumdu.
Bazı İlçe Belediyeler bu konuda duyarlılık gösterip iftarlar düzenliyor tabii ki.
Allah herkesin Orucunu ve hayırlarını kabul etsin.
