“KAR Dergisi”yle tanışalı çok olmadı. İsmail BİÇER’le de öyle. Derginin yazı Kurulunda bulanan Biçer, derginin yaşaması için emek verenlerden. Bir telefon görüşmemiz oldu, birkaç gün önce. Uzun uzun söyleştik.
O söyleşi sırasında ortak yönlerimiz de ortaya çıktı. En azından ikimiz de şiir sever uğraşının içinde kulaçlayıp duruyoruz.
Bitmez tükenmez bir şiir üretme çabası… Daha iyiye, daha güzele doğru bir açılımın izinden giderek hem de.
Ancak en somut ortak yanımız ötekilerden daha somut ve ilginç. 2008 yılında düzenlenen Bülent ECEVİT Şiir Yarışmasında (DSP düzenlemişti) ikimiz de Özendirme Ödülü almıştık. Bu ilgi birlikteliği de ben telefon görüşmemizde öğrenmiştim. Sevinmiş, mutlu olmuştum.
Yarışmaya olağanüstü bir katılım olmuştu. Dereceye girmek, aslanın ağzında gibi idi.Bu durumda dereceye girmek elbette sevindirmiş olmalıydı bizi. Daha da sevindirici olan duygu , Bülent Ecevit’in şair ve örnek kişiliğine ucundan kıyısından yaklaşmaktı. Unutulur gibi değil doğrusu.
Şair dostum Biçer bu görüşmemizin ardından “SENSİLİ KUYUSU” adlı şiir kitabı gönderdim. Bu da benim için ayrı ve başka bir sevinçti. Adresime; hele imzalı olarak gönderilen her ürün benim için bir başka mutluluk Bu yapıt elime geçtiğinde de aynı duyguları yaşadım.
Elli altı sayfalık pırıl pırıl bir yapıt..Yanlış saymadıysam kitapta yirmi altı şiir var. İki-üç dizelik şiirler de var. Örnek: BAŞIMDA TRAGEDYA YAPRAĞI adlı şiiri; “İlyada ve odyssia/yirmi yıllık savaşın tek günüyüm/olasıdır değişir tarih” Böyle çok az dizelerden oluşan şiirlere (biçimsel olarak söylüyorum) şiir demek elbette önemli. Gerçi benzer özellikler taşıyan uzak doğu şiirler de(haiku) var, biliyorum .
İsmail Biçer Erzurum 1970 doğumlu.Lise bitinceye değin doğduğu kentte yaşamış.Sonra, ver elini İstanbul.
Çalışa çalışa ve yaza yaza bu günleri kucaklar. Evli ve iki çocuklu.Bir çok dergide şiirleri yayımlanmış, yayımlanıyor. Başka ödülleri de var.Şiirleri bazı ansiklopedi ve antolojiler de de yer almış.
İmzalı kitaplar beni heyecanlandırır demiştim. Ozan Biçer de imzalayıp göndermiş kitabını:
“Sayın yazar şair Necdet Tezcan’a… Şiirin ortak diliyle…10.Aralık.2009.
Anfora yayınlarınca basılan kitabın dizaynı çok iyi.
Ozanın şiirleri de her yönden ilginç ve derli toplu. Az ama özle buluşmuş bir anlatım. Abartı, süs, laf ebeliği ve gevezelik… yok bu şiirlerde. Fazlalıklar ayıklanmış,tek tek tane, tane. Deyim yerindeyse; tıpkı pirinç ayıklar gibi.Yaşam da öyle değil mi? Fazlalıklarla uğraşma; en kısa ve kestirme yolları sever. Çünkü az ve öz her zaman daha ilginç ve çekicidir.
Söz yığını ve uyak zorlamaları yerine, özgün, özgür ve çağrışımlara uygun şiirler. Şu iki dizeye bir bakalım isterseniz: “Kırmızılar serip zifiriye/atıyorum kendimi mağmasına aşkın”. Bu iki dizenin açılımını yapmaya çalışın, kanımca bir başka yapıt çıkar ortaya. Lirik bir anlatım, duygu yüklü dizeler. Sanıyorum budur, İsmail biçer.
Ozan benden hayli genç. Bu nedenle “gelecek vaat ediyor”kesin. Geleceğe de gerek yok, daha şimdiden iyinin, güzelin ve şiirin içinde. İçindeki ateş küllenmedikçe…
Yazımı bitirmek üzereyken ŞEHİR Dergisi’nin son sayısı geldi. Baktım benim tanıtmaya çalıştığım bu yapıtı Mehmet Özçataloğlu (Sensizlik Kuyusu/Kuyunun Sensizliği) tanıtmış.Yazının bir yerinde: “Sadece aşk yok tabii ki İsmail Biçer’in şiirinde.İsyan da var.Dünyadaki bölüşümün adaletsizliğine karşı sesini yükseltiyor şair: “Bir parça ekmeği/Birlikte kazanmıştık/Bölüşürken payıma isyan düştü”
Sanırım Biçer’in iç dünyasını yansıtan şu iki dize:”Kendime yürüyorum/Tenha sokaklara çıkıyor”
Kendisini kutluyor, başarılarının sürmesini diliyorum. Ve onun Bülent Ecevit Şiir yarışmasında dereceye giren şiirle bitirmek istiyorum yazımı:
İLİŞİK
Kehribar kokarsın ülkem
Başım üstünde uçan güvercinler kadar
Beyaz yarınlarımsın baştan başa
At yeleli rüzgarlar topladım sana
Yol boyu bekledim düşlerimi
Irmaklarını denizlere iliştirdim
Adın gibi
İ.Biçer
