Yıllar önce , yani emekli olmadan çok önceleri ,Edirne Kız Öğretmen Okulunda beraber çalışmıştık. O müdürümüzdü. Çok güzel anılarımız kaldı o yıllardan. Sonra o da emekli oldu ve Bursa’ya yerleşti. Sayılan sevilen bir yönetici olarak bu gün bile aranır… Öğrenciler ve çalışma arkadaşları da onu hiç ama hiç unutmadılar. Bir yönüyle de gergin yıllardı. Hepsinin üstesinden gelmeyi başardı. Emekli olduktan sonra da boş durmadı hiç. Muhtarlık, Atatürkçü Düşünce Derneği başkanlığı ve yazarlık. Kimden mi söz ediyorum.
Lemanser Sükan’dan elbette. O bir Köy Enstitülü çıkışlı. “Memleket Yollarında” yapıtıyla sürgünden sürgüne yollandığı ve çektiği sıkıntıları anlatır.
Ancak bana gönderdiği son kitabı da oldukça ilginç ve okunası: “Atatürk Yolunda SUYA SABUNA DOKUNARAK- Cinüs Yayınları. 284 Sayfa”
Benim gönderdiğim kendi iki kitabım eline geçer geçmez beni telefonla aradı. Artık yazmayı bıraktığını söyledi. Neden diye sorunca da: Okuyan yok ki dedi.
Ben de yapıtını alır almaz önce eşim sonra da ben okuduk. Sürükleyici olduğu için öyle uzun sürmedi. Kısa sürede bitirdik.
“Vefalı Dostlara Sevgilerimle. 21.Ekim. 2020 “ diyerek de kendi kalemiyle imzalamış. Bilirsiniz yazarınca imzalanan kitaplar daha bir değer ve önem kazanır. Bizim için de öyle oldu. Özlemle ve sevgiyle okuduk.
Genellikle yaşadıklarını ve önemli sosyal olayları yansıtmış. Ancak akıcı ve güçlü bir anlatımla az ama öz olarak dillendirmiş. Yarınlara kalacak ve bir başvuru yapıtı olarak yarınlara kalacağını garanti edebilirim. Laf kaybolup gider ama yazı kalıcıdır deyişini getirdi aklıma.
Yüreği ile yazdığı Önsözün son bölümü beni duygulandırdı ve düşündürdü:
“… Ben bir öğretmenin susamazdım.
----------------------------
Kolum, kanadım, lafım bilgi bende bitmez coşar sevgi.
Başöğretmen izinde yılmaz yürür Türk genci
Benim evim bu vatan, çocuklar geleceğim.
SON NEFESİM DE BİLE ÖĞRETMEN ÖLECEĞİM
Lemanser SÜkan----Bursa. Ocak 2o18 “
Değindiği konular oldukça varsıl. Saymadım ama yüzün üzerinde. İşte bazıları:
-Köy Enstitülerini anarken,
-Kişiliksiz insanların oluşturduğu toplum olduk,
-Kadın hakları ve Dünya Barış Günü,
- Tonguç Baba1,
-Atatürkçülük ve Kemalizm,
-Öğretmen Kubilay’ı unutma, unutturma
-Ankara garında Terör,
- Doç.Dr. Bahriye Üçok
-Yeni yıla girerken (son yazı)…
Son yaklaşımı : “…Artık düşlerde kurtuluş arıyorum.
Neyimizi kutlayayım?
Sizlere verebilecek bir tek sevgim var.
Kucak dolusu sevgiler…
3o. Aralık. 2017
Yapıt, mutlaka beni okumalısınız diyor duyana. Gerçekten de suya da sabuna da dokunmuş,kendince. Yani ve kısaca kalıcı bir yapıt. Sonraki kuşaklara ışık olacak türden. Özellikle öğretmenlerin okumasında sayısız yararlar görüyorum.
Eline, kalemine, yüreğine sağlık Sn. Öğretmenim. Yenileri gelmese de bu yazdıklarınız yarınlara yeterli bence. Am yenileri niçin gelmesin…
