Vatandaş Gazetesi benim ilk göz ağrım, eski dostum… Çünkü yazmaya bu gazetede başlamıştım yıllar önce. Yazmaya başladığımda dört sayfalık ve elle dizilen bir yerel gazete idi. O zamanlar yani yetmişli yıllarda yanılmıyorsam 4-5 gazete vardı EDİRNE’DE…
Kısa yazılarla başladım önce. Sonra sonra daha uzunca ve amatörce yazmaya başladım. Kırk yıldır haftada bir iki, bazen daha fazla yazıyorum. Başka gazetelerde de yazdım sonraları Vatandaşın sahibi Şanver Orunç’tu. Her zaman bana yardımcı oldu, kolaylık gösterdi,anlayışlı davrandı. Bu günlere gelmemde ilk adımlar o zaman başladı. Yıllar sonra da olsa kendisine ve meslektaşım olan
Eşi SAMİME Orunç’a teşekkürlerimi gönderiyorum.
Sonra gazetenin devredildiğini öğrendim. Buna rağmen yazmayı bırakmadım. Başka yerel gazetelerin konuk köşe yazarlığı yaptım.
İş döndü dolaştı, kendimi yine Vatandaş’ın kapısında buldum.. Bundan böyle bu gazetede yazı hayatımı sürdürmeye karar verdim. Gazetenin sahibi ve çalışanları bana karşı özel ilgilerini esirgemedi, sağ olsunlar..
Yeni büro çok görkemli , tertemiz ve sevgi ile dizayn edilmişti.
Yani benim için Vatandaş’ta yeni dönem başladı.
Yazmayı ve özellikle şiir yazmayı yıllardır seviyorum Bırakmadım hiç. Niyetim de yok. Yerellerin dışında Cumhuriyet Gazetesinde de otuza yakın yazım çıktı, Sami Karaören zamanında.
On üç kitabım var biri düz yazılarımdan ikisi çocuk şiirlerimden oluşmakta. Yüzlerce yazım ve şiirim beni şaşırtmaya ve aradığımı bulamamaya başladı. Düz yazılarım ziyan olup gidecek diye ödüm patlıyor doğrusu.
Vatandaş’ın beni severek kucaklaması, yazma isteğimi yeniden kamçıladı.
Bu yarım asırlık yazı yaşantımda başıma çorap örmek isteyenler de oldu. Çok karışık dönemler yaşadık, geçirdik. Şimdi buralardayız işte.
Amatörce yazı yaşantımı sürdüreceğim…
Ama bu kez Vatandaş’ta…
Yalnız yazılarımla değil, şiirlerimle de seslenmeyi düşünüyorum. Çünkü benim yazılarım şiirle beslenir, daha çok kendi şiirlerimle… Bu benim özelliğim oldu diye düşünüyorum, artık. Sanat ağırlıklı olacak çoğu, Günlük siyasete ve çekişmelere uzak durabileceğimi sanıyorum. Sosyal konuları es geçemem.
Zaten sosyal konular benim branşım sayılır.1970 yılında atandığım Edirne Öğretmen Lisesinden 1993’te emekli oldum. Vize’de doğup büyümüş olmama rağmen Edirne’de yaşantımı sürdürüyorum. Şiirlerim günümüz şiirinde olduğu gibi, anlamı bira derinde , imgelerden oluşan çağrışımlara elverişli olacaktır yine. “Okudum ama bir şey anlamadım” diyeceksiniz. Şiir ne anladıysanız odur. Anlatım güzelliğini (şiirsellik) de unutmamak gerek. Bilmelisiniz ki: anlamsızlığın bile bir anlamı vardır .Kimseye dargınlığım, kırgınlığım yok bu bilinsin, olamaz da…
Benim mesleğim gazetecilik değil. Bu işi hobi olarak ve amatörce, yapıyorumi sürdüreceğim.
“Hoş bulduk eski dost, hoş bulduk Vatandaş…” ve işte kendi şiirlerimden biri:
YENİ BİR GÜN
Yeni bir gün
Elimden tutar beni
Bırakır yeni yaşantılara
Uyandığımda
Her sabah
Güneş bir başka güne yükselir
İçimde ne denli
Kar-buz varsa geceden
Eriyiverir
N.T
