Ne kadar ilgileniyoruz,ne kadar okuyoıruz,ne kadar sahip çıkıyoruz tartışılır.
Kardeşim Senih Yurdatapan Yerel Gaztelerin eski günleri ile şu andaki durumunu,yaşam ve ayakta durabilmek adına verdiği mücadeleri ve Okur olarak ta bizlerin neler yapmamız gerektiğini anlatan bir köşe yazısı kaleme almış.
Çok beğendim ve uzun zamandır benimde bu konuda değineceğim bazı hususları içeren bir köşe yazısı yazma isteğimi arttırdı bu yazısıyla.
Yazının bir bölümünde şöye demiş,“”””Bugün için Edirne ve birçok ilde bu kadar abonesi olan bir yerel gazete var mıdır acaba?Doğrusu zannetmiyorum çünkü az çok biliyorum.O zamanlar; sivil toplum kuruluşları, dernekler, kurumlar, memur, esnaf, dişçi, eczacı, doktor, muhtar neredeyse hemen herkes aboneydi yerel gazetelere.
İşte bu eski anılarım vesilesiyle aklıma düştü ve bir yılı daha geride bırakmaya hazırlanırken bilhassa STK lara, Kurumlara, Belediyelere, İşletmelere ve beni duyan herkese seslenmek, bir çağrıda bulunmak istedim bugün;İmkânınız varsa; bu yeni yılla birlikte yerel gazetelere abone olun ve sahip çıkın lütfen.Bir ilanı-reklamı da çok görmeyin ki yerel gazeteler yaşasın.Yerel gazetelerin; ‘sizin sesiniz, yaşadığınız kentin sesi’ olduğunu aklınızdan çıkarmayın!””””
Aynen katıldığım gibi destekliyorum Senih’i.
Kolay değil Gazete çıkarmak.
Ben kendimden örnek vereyim güçlüğünü anlatmak adına.
On yıl önce T.Ü.Genel Sekreteri Recep Gürkan’ın yardım desteği ile Haftalık bir gazete çıkarmaya başladım
Bir yılı aşkın bir süre Haftalık olarak devam ettirebildiğim Gaztemi daha sonra 15 Günlük olarak çıkarmaya ,bir iki ay sonra da Aylık olarak devam ettirmeye başladım.
Neden?
Yani Gazete çıkarmanın o kadar kolay olmadığını anlatmak adına kendimden örnek verdim.
Yani bir Haftalık Gazeteyi dahi sürdürmenin güçlüğünün bir örneği bu.
Günlük Gazeteyi düşünün.
Her gün Gazeteye Haber toplanacak,gazete mizampajı yapılacak,bastıtırılacak ve dağıtılacak.
Her gün bu işler devam edecek.
Sigortalı ve basın kartlı eleman çalıştırma mecburiyeti ile 7-8 eleman ile bu işi yürüteceksiniz.
Kolay bir şeymi bu?
Bırakın emek ve uğraşınızı,maddi açıdan nelere mal olduğunu siz düşünün.
İşte elinize uzatılan,masanıza konulan,posta kutunuza bırakılan bir gazetenin ne kadar meşakkatli yollardan geçerek geldiğini düşünüp ona göre değer verelim.
Yılda bir kez abone bedeli ödemek zor gelmesin ve fakirleşmeyeceğinizi kabul ederek destek çıkın.
Bayramda seyranda vereceğiniz 100-200 liralık bir kutlama ilanının sizin bütçenize bir yük getirmeyeceğini kabul ederek gazetelere yardımcı olun.
Sivil toplum kuruluşları bu konuda tereddüt dahi etmeden yardımseverliğini göstermeli.
Ufaçık bir duyuruda dahi ayağınıza kadar çağırdığınız Muhabirlerin asgari ücretle ve daha da altında ücretle görev yaptığını düşünerek hareket edin.
Ama bunları yaparken de sanki cebinizden beş beş para veriyormuş gibi böbürlenmeyin.
Gazetelerin sizden böyle bir ilan talebinde bulunmadan ilanlarınızı sene başında alacağınız Yönetim Kurulu Kararı doğrultusunda istemeden gönderin ve ücretini ödeyin.
Başkanlığını yaptığınız sivil toplum kuruluşunun nerelere ne kadar paralar harcadığını,nerelere ne kadar gereksiz fatura bedeli ödemesi yaptığınızı birçok Gazetecinin tahmin edebildiğini unutmayın.
“Sukutumuz efendiliğimizdendir” erdemli hareketi kendine şiar edinmiş olan Edirne Yerel Gazete ve Gazetecilerinin birçok şehir ve yöreye göre daha donanımlı ve bilgili personellerden oluştuğunu kabul edin.
Her Abone ve İlan bedelinin bir sadaka ve yardım gibi değil,bir görevin ifası sonrasında ödenen bir ücret olduğu bilinci ile hareket edin lütfen.
