Ne zormuş meğer…
Günlerdir hatta yıllardır ses getiren bir baba inşaat sağımızda. Tak tak tak; tuk tuk tuk…
Solumuzdaki bir başka kooperatifte mantolama… Gelip geçici onarım sesleri . Motor gürültüleri
Kaçmak istesen nereye?..
Sıcakların yarattığı bunalım da bir başka sorun.
Her kafadan ayrı bir ses de bir başka sorun. Bir süre önce de aylarca süren doğalgaz olayı.
Olması gereken bu getirilerin cepleri delen masraflar, paralar paralar paralar…
Yani gürültü kirliliği giderek artan bir hızla kulaklarınızda ve kafa şişirmekte.
Bu evlere taşınalı yirmi yılı geçti. Birlikte yaşamanın dezavantajları varmış da haberimiz yokmuş meğer.
Apartman yaşamına bile henüz alışamadık. Hala halı-kilim silkmeler sürmekte, elektrik süpürgelerine rağmen,
Sürmekte hem de.
Eski alışkanlıkların süregelmesi belki ama,artık onlar geride klaldı. Yene yaşam biçimine uyum sağlamak gerekir. Çünkü artık zamanı geriye döndüremeyiz.
Komşuluk ilişkileri de can sıkıcı. Dargınlıklar, kırgınlıklar… mide bulandırıcı.
Büyük kentlerde ise, aynı binada alt alta, üst üste oturanlar bile birbirlerini tanımıyor. Bu gidişin iyiye doğru olduğunu söylemekse çok zor.
Yani, geldi apartmanlar, kondu siteler, bozulmaya başladı eski güzellikler.
Rabbena hep bana! Yazar oldu kara kaplılar.
Sosyal yapı, geleneklerin iyi olanları; yine ve bir kez daha dama atılmakta birer birer.
Aklı başında olanlar, kırsala yönelmeye başladı bile.
Köpek, kedi sevdası da bazı aklı evvellerce bu yaşamın torba kadrosunda.
Hayvan sevgisi bence, onları doğal yaşamından koparıp kafeslemek, tutsak etmek değildir. Bu sevgi daha doğal olarak yaşanabilir, yaşatılabilir. Bu işin de yeri zamanı, dozu olmalı.
Ha!... bir bahçeli evin olur, bağımsız. O zaman işte yine başkalarını rahatsız etmeden; bahçende ne yaparsan yap. Ne olursa olsun , hayvan sevgisini hele bir apartman dairesine taşımak, baş köşede yaşatmak, özel mamalarla beslemek, eşyanın doğasına aykırıdır ve sağlıksızdır. Üstelik tehlikelidir de. Yine üstelik, hayvanların dağal yaşamına uygun değildir.
Başka açıdan bakarsak: havlayan köpekleri zamanlı zamansız sesleriyle komşuları rahatsız etmek, kimsenin hakkı değildir, olamaz da.
Bu denli kafa ütüledikten sonra birazcık serinlemek için, bir şiir iyi gelir umuyorum.Ama önce bir diyeceğim daha var:
Apartman yaşamı, deil eder insanı…
YAN DURAN YANGIN
Yan duran yangınların ön sözünde önsezi
Gülibrişim çıkmazından göz eder pembe
Yastık, yorgan, döşek cenneti şu anda gezi
Gaz bombası biber gazı gibi işlemeli
Göller, dereler, asma köprüler suskun
Bir duran adam halk ağacında simge
Nerden geldi, hangi bahara bu yol
Oralardan bakmak, ekmeğe saygısızlık azığı
Ceketimi tersyüz eden bu nasıl terzi
Bir makası bile yok garibimin
Özgün ve mutlu yaşamak ufka yakın
Kendini bilmez deliler korosu, önüm arkam
Bir koçun peşine takılan sürü, sürücü
Tersinden söker bir süeteri açıkta