Anneler gününden bir gün önce düştük yolara. Git git bitmeyen sekiz – on saatlik yol. Doğanın olağanüstü güzellikleri bizi oyalarken bir de baktık gelmişiz. Zeytin ormanlarını yara çuka giderken zaman zaman ufkumuza giren deniz görüntüleri de güzelliklere mavi bir gökyüzü gibi el edip durdu. Birkaç yerde soluklandık. Çanakkale’yi geçerken yine duygularım kabardı. Elli yıl öncesinin anıları canlandı hemen Orada geçen üç yıl yatılı okul günleri gözlerimin önünden geçiverdi Koru Dağları, Keşen, Uzunköprü havsa… Selimiye’nin iki görünen dört minaresinin silüeti karşımızda canlanıverdi.
Postaya baktım önce. Birikmiş yerel gazeteler, KAR Dergisi ve bir şiir kitabı:İÇİMDEKİ KELEBEK (Zeynep Yalçınkaya)..
Arka kapakta şunlar yazılmış: “1Mart 1948 yılında Seydiler köyünde doğan Zeynep Yalçınkaya, Bursa Kız Öğretmen Okulunu bitirdi. 1967 yılında ilkokul öğretmeni olarak Eşen’e Atandı. 18 yaşında geçirdiği menenjit hastalığı nedeniyle 30 yaşında hayatının geri kalanını tekerlekli sandalyede devam ettireceği gerçeğiyle yüzleşti.
…
“ Yılın 15 Mayısı bir ilkbahar gecesi…”
Bu haliyle bile mesleğini sürdürür. Normal yaşantısını sürdürür. Bu arada boş durmaz. Şiirler yazar. Kitaplaştırır sonra bunları. Bana Ramazan Yalçınkaya kitabı göndermiş. Sanırım oğlu.”İçimdeki Kelebek” uçmaz olduktan so0nra yakınları tarafından kitaplaştırılmış. Kendi acıların hamuruyla oluşan dizeler yaşam mücadelesinin izlerini taşıyor. Böyle bir yaşam biçimi insanı duygulandırıyor doğrusu. Hele bir “Anneler Günü”nde olunca. Şiirleri okurken baktım bir anne şiiri de var:
ANNEM
Yokluklar içinde bir can çıkardın
Uyumadım, ağladım.
Uyumadın, ağladın.
Yanık ninnilerle salladın tahta beşiği.
Gecelerde tahtakuruları avladın…
Yıllar ne çabuk da geçti anneciğim.
Aynı kaderi seninle paylaştım.
Anne oldum..
Yüreğimdeki sıcaklığı,
O cehennemsi aşkı ben de yaşadım…
Ve… yarım asrı yedi geçe
Şunu anladım:
Hiçbir mevsim senin kadar ısıtmadı tenimi
Hiçbir güneş ışıklandırmadı emellerimi
Hiçbir duygu temiz değildi seninki kadar
Hiçbir sevgi karşılıksız değildi ne yazık!
Yaşadığım bitimsiz bir aşksın anne!
Daha ne söylenir bu söz üstüne…
Hiçbir teselli kederlerimi avutmadı
Bir nimetsin ki değerin bilinmez
Bir sevdasın, ifade edilmez.
Nadide bir nimetsin, başımın tacı
Sen annemsin, gönlümün sultanı!
Zeynep Yalçınkaya (İçimdeki Kelebek)
Silifke’den uçurulan kitapta Ünal Şöhret Dirlik (Şair ve yazar)
Dostumun parmak izlerini görür gibi oluyorum. Ve bu mücadeleci yaşamın bazılarına örnek olmasını umuyorum.Şairimize tanrıdan rahmet yakınlarına baş sağlığı diliyorum Emeği geçenlerin alın terine sağlık!...
