Veli-Der Edirne şubesi, ÇYDD Edirne şubesi, Edirne Çocuk Hakları Derneği Kent Konseyi Eğitim Çalışma Grubu, Eğitim Sen Edirne Şubesi ve Eğitim İş Edirne Şubesi ortak bir basın bildirisinde bulundu. Edirne Kent Konseyi’nde düzenlenen toplantıda bildiriyi Eğitim-Sen Edirne Şubesi Yönetim Kurulu Üyesi Firdevs Selvili okudu. Selvili, Aralık ayı başında yapılan MEB 20. Eğitim Şurası “Eğitimde Fırsat Eşitliği” ana temasıyla yapıldığın hatırlatrak, şunlara yer verdi:
“Tüm kamusal hizmetlerde olduğu gibi özellikle eğitimde fırsat eşitsizliğinin zirve yaptığı dönemde bu ana tema aslında bir ironidir. Şura Genel Kurulu'nda komisyonlarda görüşülen 124 maddenin 17’si oy çokluğu, diğerleri oy birliği ile kabul edildi. Ancak bir öneri var ki Şura’nın amacını da gündemini de belirledi. Eğitim-Bir-Sen adlı sendika tarafından kurula sunulan "Okul öncesi öğretim programında çocuğun gelişim düzeyi dikkate alınarak din, ahlak ve değerler eğitimi yer almalıdır" önerisinin usulsüzlüğe rağmen oylanması aslında Bakanlığın neyi önemsediğinin de kanıtıdır. Komisyonda gündeme bile alınmayan bu öneri genel kurulda oy çokluğu ile kabul edildi, veli isteği denildi. Yani tarikat ve cemaat gibi dini yapılar veli olarak kabul edilirken, bilimsel ve laik eğitimi savunan kişiler veli olarak kabul edilmedi.
İl Milli Eğitim ile İl Müftülükleri arasında imzalanan protokollerle 3-6 yaş dini eğitim okul öncesi kurumlara sokulmak istenmiştir. Edirne ve bazı ilçeleri de bu protokole imza atmışlardır. Ancak ülkede olduğu gibi ilimizde de, söylendiği gibi veli isteği ile değil biz protokolü yaptık siz de çocuklarınızı gönderin şeklinde tepeden inme bir yönlendirme yapılmıştır. Protokollerle istedikleri öğrenci sayısına ulaşamayan AK Parti, çareyi zorunlu din derslerini müfredata koymakta bulmuş, bunun ilk adımı olarak Şura’yı kendine basamak yapmıştır.
OKUL ÖNCESİ EĞİTİMDE DİNİ EĞİTİM NEDEN OLMAMALI?
Sadece 4-6 yaş değil, 12 yaş altındaki bütün çocukların soyut bilgi döneminde olmadığı, psikolojik, bilişsel gelişimlerine aykırı bir şekilde verilecek bilgilerin pedagojik ve bilimsel olmayacağı, yaşamlarında telafisi olmayacak sonuçlara yol açabileceği bilimsel bir gerçekliktir.
Dini bilgi dogmatiktir yani sorgulanamaz, kabullere dayanır. Oysa bu dönemdeki çocukların özelliği çevresine anlam kazandırabilmek ve öğrenmek için sorgulaması, sürekli soru sormasıdır. Soru soramayan çocuk; çevresinden kopuk, pasif, neden sonuç ilişkisi kuramayan yani itaatkar, mutsuz ve yaşamla uyumsuz bir birey olacaktır. Erken yaşta din eğitiminin çocuklarda korku, kaygı, güvensizlik oluşturacağı da açıktır. Unutulmamalıdır ki; pedagojik ve bilimsel olmayan eğitim çocuğun üstün yararını gözetemez ve geleceğine zarar verir. 12 yaş üstündeki çocuklara dini eğitimin verilmesi ise veli ve çocukların onayı ve isteği göz önüne alınarak gerçekleştirilmeli, okullarda zorunlu olmamalıdır.”
Yavuz Göktaş
