Bir süre önce Tahsin Sarç’ın “Peygamberin son beş günü “yapıtını okumuştum.
Zevkle ve beğeni ile okumuştum hem de.
Kitabın adına bakıp da herhangi bir peygamber ile ilgili sanmayın. Yok böyle bir şey.
“Peygamber” roman kahramanı, devrimci şairin takma adı. O günleri ve devrimci yanlışları yeniden yaşadım. Ne günlerdi.
Şimdilerde o zamanların hızlı devrimcileri birer birer saf değiştirdi. Bazıları onlar için, “dönek” dediler, diyorlar.
O günlerden bu günlere köprülerin altından çok sular aktı. Devrimcilerin yanlışları bir yana onlara karşı da çok yanlışlıklar yapıldı. Hayatıyla ödeyenler, içeride yaşayanlar vb.
Hele o “komünizm geliyor “teraneleri “bu kış gelir “deyişleri “komünizmle mücadele “safsataları…
Ve işte bu günler… Bu arada, yani 60’lardan bu yana müdahaleler de oldu. Yanlışlıklar zinciri o günlerden bu günlere ulaştı işte.
İleriye mi gitti, geriye mi?
Bu soruyu tüm insanlarımızın önce kendine sorması ve yanıtlaması yerinde olur.
Daha eskilerden bu yana süren ileri- geri açıkça olmasa da üstü örtülü sürmekte. Son yıllarda başka kulvarlara sürüklendi. İrtica – Laiklik kavramları sanki hiç tanımlanmamış gibi yeni tanımlara! gebe.
Umberto Eco … O da bir zamanların ünlü romancısı. ‘Gülün Adı’ onun yapıtların ve okuduklarımdan … 600 küsur sayfalık bir roman …
Hacimli kitaplar gözümü korkutmuştur hep. Korkutsalar da yılmam. Şunu düşünürüm, birileri bunu yazmışsa, okunmalı….
“Ben okumam … Zamanım yok. “Bahanesine sığınanlar neler yitirdiklerini bir bilseler…
Dinozorların soyu tükenmiş. Başka türlerin ve kuşların da soyu tükenmekte.
Okuyanların da bir gün soyu tükenir mi? Düşünmek bile istemiyorum.
Çünkü hiç iyi olmaz. Çok kötü olur …
Ama yine de neden olmasın? Diyebiliyorum.
Ye-İç-Yat üçgenin köşeleri giderek yuvarlaklaşmakta ….
“Her insanın işi içsel işleridir. Her gün kendini derinleştirmek için kayda değer bir şey yap. Gerçekten istediğin hayata daha fazla sahip olabilmek için, önce hakikate kimsen o olmasın.”
(Ermiş, sörfçü ve patron – Robin Sharma yapıtından)
