Köy Enstitüsü çıkışlı yazarlarımız: Başımızın tacı yüreğimizin aydınlığı…
Ancak içlerinde biri var ki, bir başkadır, O’nu yitirmenin acısı. Çünkü O’nun adı: Mahmut Makal.
O ki, yazdığı ilk romanı BİZİM KÖY’le dikkat çeker ve köy romancılığının öncüsü olur. Böylece yeni rüzgarlar estirir. Bu nedenle sıkıntılar yaşar, köy yaşamının gerçeklerine ayna tuttuğu için. Sonra sonra bu akımın önü açılır. Fakir Baykurtlar, Mehmet Başaran’lar… aynı çizgide başarıdan başarıya koşarlar. Makal bir çok yapıt üretir zaman içinde. Bu nedenle ben kendisine efsane yazar demeyi doğru buluyorum.
Ancak, tüm canlılar gibi o da ölümlü.Başaran, Baykurt ve diğerlerinden sonra oda uzun zamandır hastalıklarla savaşıyordu. Gelen bilgilere göre ameliyatlar olur ve yedi ay yoğun bakımda tutulur; sonuç : sevenlerini acılarda bırakarak yaşamaktan vazgeçer.
(10.Ağustos.2018) ve 12.Ağustos.2018’de toprağa verilir.
Öncelikle Tanrı’dan rahmet diliyorum. Eşi Naciye Hanım’a çocukları ve torunlarına baş sağlığı…
Böylece Bizim Köy artık yetim kalır. O’nu yitirmenin acısıyla yaşayacak sevenleri…
Kendisiyle tanışmamızı “Gül açar/Gül üşürüz” kitabım için gönderdiği yazıda şöyle anlatacaktır:
“… Bir buçuk yıl oluyor, yolum Edirne’ye düştü. Dedim ki kendi kendime: ‘senin aradığın adamlardan biri Edirne’dedir. Belki bulursun,ara!’ Telefonunu buldum, adresini buldum ama kendisini bulamadım. İki ay sonra Edirne’ye döndüğünde telefon etti. Aradığımı söylemişler. Kastamonu taraflarına kızını ziyarete gitmiş herhalde.Böylece sescek tanışmış olduk telefonda. Telefondan beş ay sonra da yüzcek tanıştık İstanbul’da. 17 Nisan 1988’de Kadıköy Belediye’sinin salonuna Köy Enstitülerinin kuruluş kutlamalarına geldi. Ama, tanışma demem sözün gelişi.İnsanlar aynı noktaya bakıyorlarsa, yani düşüncede, duyguda birleşiyorlarsa zaten tanışıyorlar, görüşüyorlar demektir. Bu açıdan, Necdet Tezcan’ı yıllardır yakından tanıyorum. Önder’deki yazı ve şiirleriyle, kitaplarıyla… İstanbul’da buluşunca, yazılarının yansıttığı çağcıl kişiliği, yüzüne vuran olgun bir aydınla karşılaştım. Uslubu beyanıyla insan dedikleri gibi…
……
Kıymetli aydınımız Necdet Tezcan’a şiir ve eğitsel-toplumsal savaşım yolunda başarılarının sürmesini dilerim.”
Ankara, 2Nisan-1999
Gerçekten Edine’ye döndüğümüzde bir öğrencim telefonla aradı beni. Arandığımı söyledi. Kim aradı, kim aradı derken Sevgili Mahmut Makal dedi. Çok ama çok sevinmiş, mutlu olmuştum. Dünya çapında bir yazar bei arıyordu. Biraz da şaşırmıştım. Kendisi de belirttiği gibi beni Keşan-Önder Gazetesi'ndeki yazı ve şiirlerim dikkatini çekmiş. (Sn. Feyzullah Aktan’ın gazetesi)
İsteği üzerine birbirimize kitaplarımızı göndermeye başladık.
Daha önceleri birkaç kitabını edinmiş ve okumuştum zaten. Okumadıklarımı baştan sona, ilgi ve sevgi ile okudum. Başka bir deyişle Makal evimizdeydi. Kitaplarını imzalayarak göndermesi de katmerli bir mutluluk yaşattı bana. Okudukça ufkum açıldı v
Ve aydınlanıp yararlandım.
Sonra sonra sık sık telefonlaştık bu böyle uzun yıllar sürdü. Her söyleşi beni biraz daha motive ediyor, kamçılıyordu. Yazma ve şiir üretme hevesim sanki şahlanıyordu.
Öldüğünü duyunca kitaplığıma koştum nedenli Makal kitabı varsa bulabildiklerimi topladım. Şunlardı:
YER ALTINDA BİR ANADOLU BOZKIRDAKİ KIVILCIM Şunları yazmıştı:”Değerli ozanımız Necdet Tezcan’a yüzcek tanışamamanın üzüntüsüyle ve de Ankara’dan sevgilerle. 17.12.1990
- SAHİPLERİ KÖY ENSTİTÜLERİ VE ÖTESİ Yazdıkları: “Gıyabi de olsa, Necdet Tezcan’la tanışarak biraz daha çoğaldım. Bu çoğalmanın sevinciyle uçuruyorum kitaplarımı Ankara’dan Edirne’ye . 15.2.1998
ANIMSI ACIMSI –Anılar-
KÖY’ü yazamadım. Çünkü bende de yoktu, ondada yoktu. Çok şükür ki; Öğrencilik yıllarımda bu yapıtı okumuştum. Telefon arayışlarımda Naciye Hanım’la da kısa olsa söyleşirdik.
Vefatına üzülmedim diyemem. Ancak üzülmek yetmez.
Önemli olan, onu hak ettiği yerde görmek ve yaşatmaktır.
Ve duygularımı şiirce de yazmaya çalıştım.
BİR MAHMUT MAKAL VARDI
Bir Mahmut Makal vardı
Üretkendi yazarımız
Ürünleriyle Dünya’nın gözdesi olmuş
Bizim Köy’ün kemancısı
Şimdi o öldü diyorlar lâf
Mahmut Makal’lar ölmez
Ülkemin övüncü bizim köyün sevinci
İnsan gibi insan, adam gibi adam
Bir daha zor gelir böylesi
O öldü diyorlar boşuna
Makallar ölmez
Bir M.makal vardı
Her zaman her yerde yine olacak
Bizim Köy Makal’sız kaldı
Acısı kaldı içimiz yaralı
Mahmut Makallar ölmez
N.T
Hoşça kal Makal
Işıklar içinde ol, hep ve sonsuzca…
