Bundan yarım asır öncesi, özellikle köy okullarında okuyan öğrenciler bahar ayı geldiğinde okul öğrencileri kırlara çıkıp baharın gelmesini kutlarlardı.
Bu kutlamalara bazı yerlerde “mart dokuzu“ kutlaması denirdi.
O günlerde kırlarda rahatlıkla oynayacakları alana giden öğrenciler bugün unutulmaya yüz tutan yumurta tokuşturması, yumurtayı kaşığın içine koyarak yürüme ve çuvalların içine girip yürüyüş gibi oyunlar yaparlardı.
Pikniğe çıkmadan bir gün önce öğrenciler evlerinde yiyeceklerini hazırladı. O zaman şimdiki gibi renkli yumurtalar olmadığı için yumurtalar pişerken suyun içine soğan kabuğu konup renkli olması sağlanırdı. O mevsimde özellikle ormanlık yerlerde ağaçların altında menekşe ve laleler açardı. Kır gezisi sırasında çiçekler toplanıp annelere sunuldu.
O dönemlerde kırlarda şimdi olduğu gibi çevre kirliliği yoktu. Dereler turnagözü gibi pırıl pırıldı. İnsanlar gerektiğinde derelerden su dahi içilebiliyordu. O zamanlarda kırlarda her yanda ayazmalar vardı. Şimdi ayazmalardan eser kalmadı: Bakıyoruz, insanların ve hayvanların su içmesi için yapılan çeşmelerin suları dahi kurumuş durumda.
Kuraklık doğa dengesinin bozulması en çok ona sebep olan insanlara zarar veriyor.
Eskiden her tarla başında gölgesine sığınmak için birkaç ağaç bulunurdu.
Ağaçların gölgesinde yemek yenir dinlenilirdi. Traktörlerin dönmesine zarar veriyor ve ağaç gölgesinde ürün yetişmiyor diye ağaçları katlettik. Şimdi hiç bir tarlanın içinde ve sınarlarında ağaç göremezsiniz.
Tarla çevresindeki korular da tarlaya dönüştü. Meyilli arazilerde toprak erozyonunun önleyen ormanlar yok olunca yağışlarla verimli topraklar yok oluyor. kendi elimizle dünyanın akıllı geçinen canlıları olarak yaşam alanımızı daraltıyoruz. Çok yazık.
FIKRA
HEY YAVRUM ATA BAK
Temel ilk kez at yarışına gidiyor, bu konuda bilgisi olmadığı için , yarışta hiç şansı olmayan bir ata büyük bahis oynuyor.
Atların yarışı başlıyor: Temel’in adı en geriden koşuyor.
Öndeki atlara para yatıran kişiler ayakta bağırıp çağırıp ata destek veriyor.
Temel’de ise hiç ses yok. nasıl olsun ki, Onun atı en arkada kalmış. Fakat Karadeniz uşağı kolay kolay yenilgiyi kabul eder mi?
Temel de ayağa kalkıyor ve başlıyor bağırmaya:
“ Hey yavrum hey.! Ata bak ata.!
Atları kattı önüne hepsini kovalıyor”
