Ülkemizde halkımızın geniş kesimi ilgilendiren bir sorun olduğu zaman bakıyorsunuz hiç gündemde olmayan, halkın ilgisini güncel konudan uzaklaştıracak bir sorun gündeme taşınıyor.
Medya’nın büyük bölümünün de bu sorunu gündeme taşıması siyasilerin de katkısı ile ülkenin önemli konusu suni gündemle unutulup gidiyor.
Özellikle bu günlerde ekonomik sıkıntının doruğa ulaştığı zamanlarda halk cambaza bak algısı ile kandırılıyor.
Bu yöntem bugüne kadar defalarca uygulanmasına karşın halkımız yine bu oyuna geliyor. Bir süre sonra da ülkenin önemli konusu unutulup gidiyor.
Dilim varmıyor fakat insanlarımıza “balık hafızalı” denmesi böyle olayları kısa sürede unutmamız nedeniyle bu söz haklılık kazanıyor.
Dileğim o ki toplum daha ne kadar cambaza bak aldatmacasına kanacak kendisi için hayati önemi olan sorunları unutmaya devam edecek. Böyle devam ettiği sürece daha çok bu senaryolar sergilenir.
*************************************************
ADI VAR KENDİ YOK SENDİKALAR
Bir toplumda sendikalar ne için vardır.?
Kendine bağlı meslek guruplarının veya işçilerin haklarını savunmak amacıyla varlıklarını sürdürürler.
Bu görevleri nedeniyle belli bir ücret alırlar. Bu ücretler işçilerin aldığı ücretlerden kat kat fazladır. Bu ücretler işçilerin ve memurların alacağı maaşlarından ve aylıklarından kesilir.
Son yıllarda bakıyoruz. İşçi ve memur haklarını savunması gereken sendikalarımızda tık yok.
Tabanlarından gelen tepkiler bu tuzu kuru sendikacıları ilgilendirmiyor.
Daha önceleri göstermelik de olsa ara bir sorunları hakkında açıklamalar yaparlardı. Onlar da kesildi. Size koltuklarınızda oturun gününüzü gün edin diye o görevler verilmedi.
Ekonominin açmazda olduğu bir dönemde yasalar çerçevesinde sizin topluma açıklayacağınız bir talebiniz yok mu ? her şey tıkırında mı gidiyor.
Bazı iş dallarından işçi çıkarmaları var. Bu zamanda işsizliğin ne demek olduğunu ancak onu yaşayanlar bilir. Sizin işinden atılanlar hakkında bir açıklamanız olmayacak mı?
Her şeyi yukardan gelecek talimatlara göre mi kabulleniyorsunuz. Eğer öyleyse sizlerin oralarda durmanıza ne gerek var.
GAZETECİ OLMANIN SORUMLULUĞU
Her meslekte olduğu gibi gazetecilik de sulandırılmak, amacından saptırılmak isteniyor.
Edirne gibi illerde basın mensubu olmanın yükü çok ağır. Bir toplantıya gidiyorsun belli saatte başlaması gerekirken toplantılar saatler sonra başlıyor.
Böyle etkinliklerde gazetecilerin konumunu dikkate alan yok “Gazeteciler nasıl olsa bekler, beklemek zorunda” anlayışında olanlar var.
Bu meslek böyle hafife alınmamalı. Bazı illerde bu tür durumlarda basın mensupları tavırlarını koyuyor.
Bizde, toplantılara basın mensuplarının sadece gelmesi isteniyor, nasıl gelecekleri, gidecekleri hesap edilmiyor.
Halkın tüm sorunlarına anında yetişme gayreti içinde olan mahalli basın mensuplarımızın değeri herkes tarafından idrak edilmeli.
Sıkıştıkları zaman çareyi mahalli basında arayanlar diğer zamanlarda dikkate almayanlar bu kararlarını yeniden gözden geçirmeli.
Mahalli haberler sadece il düzeyinde kalmadığını, en üst makamlara kadar iletildiğini oraların da bundan haberi olduğunun unutulmaması gerekir.
Günümüzde iletişim araçları ve sosyal medya ile yurdun bir yöresinde gelişen olaylar ülkenin dört bir yöresine duyuruluyor. Ne yazı ki meseleyi dar açıdan değerlendiren bazı çevreler mahalli basına gereken değeri vermiyor.
Öyle sanıyorum ki bir süre sonra onlar da yerel basının ne oranda güçlü olduğunu anlayacaklar. Her gün yağmur çamur demeden haber peşinde koşan basın emekçilerinin ne kadar değerli olduğunu kabul edeceklerdir.
*************************************************
FIKRA
500 MİLYARLIK DAİRE
İstanbul Etilerde 500 milyonluk daireyi müşteri dolaşıyormuş.
Komisyoncu: “Daireye çok talep var beyim, inşallah size nasip olur” demiş.
Müşteri daireyi gezip dışarı çıkarken birden komisyoncuya dönerek sormuş:
“İyi güzel de bu dairenin ahırı nerede?”
Komisyoncu bu soru üzerine şaşırmış:
“Anlamadım”
“Ahırı nerede diye sordum”
“Beyim ahırı ne yapacaksın? Burası Etiler İstanbul’un en güzel semti. Ahır da ne demek oluyor”
Müşteri gülmüş: “ Bunu satın alacak inek nerede yatacak, onu merak ettim de !”
