“Neylersin ölüm herkesin başında/Uyudun uyanmadın olacak kim bilir nerde kaç yaşında…”
Kıbrıs’ta yaşayan eşimin ablası Şenel Çakmak hakkın rahmetine kavuştu. Hem de bayramın ilk günü sabahında. Uzun zamandır hasta olmasına rağmen, yine de yaşıyordu. Ama o artık yok.
Bir süredir Rebiye ablasının himayesinde Güzelyurt’ta yaşıyordu. Ama o artık yok…Kutsal bir günde yaşama veda etmesi herkese nasip olmaz elbet. O çok iyi yürekli bir insandı yaşarken. Kimseyi kırmaz, çok iyi niyetli esprili… bir kişilikle yaşadı ömrünü.
Çok acılar da çekti. 17 yaşındaki oğlunu yitirdikten sonra bir türlü normal yaşama dönüşemedi. Yaşamını yitirdiğinde henüz 75’indeydi.Son günlerinde sıkıntıları daha da artmış, dönülmez yola girmişti. Gelen haberler böyle diyordu.
Bayram nedeniyle ne yazık ki eşim çok istemesine rağmen orada olamadı. Ancak onu görmek için Kasımda Kıbrıs’a giderek kendisiyle görüşebilmişti.
Böyle bir insanın yitmesine insan inanamıyor doğrusu. Çok zaman bize yani Edirne’ye gelmişler ve birlikte olmuştuk. O güzel günleri anımsamadan da olmuyor doğrusu.
En başta eşime veTüm aileye, sevenlerine baş sağlığı diliyorum. Işıklar içinde uyusun…
-----------------------------------
Bu arada Vatandaş gazetesi köşe komşum Fikri yalın’ın da babasını yitirdiğini biraz geçte olsa öğrendik.
Fikri Yalın “Babamı toprağa verdik “ başlıklı yazısında diyor ki:
“Tam bir asra yakın yaşam süresinde, 92 yaşında babam Fahri Yalın Allah’ın rahmetine kavuştu… Annemi de böyle bir haziran ayının Cuma günü kaybetmiştik… Babam da böyle kutsal bir günde veda etti… Nur içinde yatsınlar… Bu dünya da baki kalan hoş bir seda imiş…”
Dost, Fikri Yalın’a, ailesine, yakınlarına ve sevenlerini bir kez daha baş sağlığı ve sabırlar diliyorum.
-------------------------------------
Bir bayram daha acısıyla tatlısıyla gelip geçti. Dokuz gün süren tatil de geçip gitti. Yaşamak bile öyle değil mi? Birileri gider, birileri, yenileri gelir. İnsan ölür, böylece insanlık yaşar.
“Dünyada ölümden başkası yalan” şarkısı bence en gerçekçi yaklaşımlardan biri. Ey yalan dünya deyip şarkılar türküler söylesek te ölüm karşısında aciz kalmak insana acı veriyor doğrusu.
Doğumlar bizi ne denli sevindirse de, ölümler o denli üzmekte. Yaşam fani, yaşam masal, yaşam ın mutlaka bir sonu var… Ama yaşama sevinci her şeye rağmen güzel. Ömür iyi sağlıklı ve güzel yaşamın en önemli armağanı… İnsan gibi yaşamak.. Sanırım en doğrusu bu…
ARTIK ÜŞÜYORUM
Bastonum hazan desenli çakar almaz
Yaslansam olmaz, yaslanmasam hiç olmaz
Dağları delen yıllar çok uzakta şimdi
Başımda susuz zambaklar ordusu can/naz
Gök mavilerini soyunur oldu, ben bakınca
Bir yangın düştü avucuma buz gibi
Yangın yerimin külleri bile uçuk
Bulutlar yağmursuz dolaşıyor göklerde
Direksiyon kilitlenmiş rölantideyim
Örene dönmüş duruşum, bakışım donuk
Apartman yıkımlarında rolüm şantiyecilik
Deprem yok neden binalar üstüme üstüme
Sevdasız yürekle yaşanır mı kaçıncı bahar
Artık üşüyorum sobamı kimseler yakar
N.T
