İnsanoğlu; üzerinde yaşadığımız, havasını soluyup suyunu içtiğimiz, binbir çeşit nimetleriyle bizi besleyen dünyayı ne yazık ki kirletti.
Çeşitli bilimsel kurumların uyarılarına karşın ne yazık ki güzel dünyamızı kirletmeye devam ediyoruz.
Bunun ayrıntıları üzerinde bilim adamları zaten konuşuyorlar ve yapılması gerekenleri söylüyorlar.
Bu yazıda ben güzel dünyamızın dolaylı yoldan dengesini bozan "avcılık” konusuna değinmek istiyorum.
Bundan 15-20 yıl önce Edirneli bir avcı kardeşimle çarşıda bir yerde karşılaşmıştık. Hal-hatır sorduktan sonra kendisine; “ Avcılık nasıl gidiyor?” diye sordum.
Avcı arkadaşım özetle şunları söylemişti:
“Önceki gün Lalapaşa tarafında ormanlık arazide avlanıyordum. Biraz ileride anaç bir tavşan belirdi. Tüfeğimi doğrultup ateş edecektim ki; tavşan ayağa kalktı ve ön ayağını yüzüne götürerek feryat etmeye başladı. Gördüğüm manzara karşısında şaşırdım kaldım. Tavşan resmen ağlıyordu. Tüfeğimi indirip dikkatlice baktığımda; ayaklarının altında yavrusunun olduğunu gördüm. O anda tüfeğimin mermilerini çıkardım ve bir kütüğe vurarak tüfeğimi kırdım. Anlatabildiğimse eğer Beyazıt Hocam; o günden sonra avcılığı bıraktım. “ dedi.
Facebook sayfalarında dün bir hayvan katilinin vurduğu yüzlerce keklik ile çekilmiş fotoğrafını gördüm ve çok öncelerden de taşıdığım fikrimi bu vesile ile bir kez daha yinelemek istiyorum: Günümüz dünyasında avcılık artık anlam ve önemini yitirmiş bir eylemdir. Son model silahlarla ve de çeşitli teknolojik hilelerle yapılan avcılık, asla bir spor olarak ifade edilemez.
Buradan avcılığı kendisine bir şekilde meşguliyet ya da spor olarak görenlere şunu söylemek istiyorum: savunmasız ve günahsız o güzel yaratıkları vurmayınız. Biliniz ki; vurduğunuz her canlı bize hayat veren dünyamızı ayakta tutan bir denge unsurudur. Vurduğunuz her canlı, doğadaki var olan dengeyi bozacak ve sizler dengesi bozulmuş bir dünyayı çocuklarınıza- torunlarınıza miras bırakacaksınız.
Ancak bu miras çok kötü ve yakıcı bir miras olacaktır. Bu konuda biraz düşünmenizi istirham ediyorum.
