“Bir elin nesi iki elin sesi var” denir.Bu söz aslında birlik ve beraberliğin önemini anlatıyor.Birlikte hareket etmek aynı amaç etrafında kenetlenmek başarının yolunu açar.
Özellikle kendi emeği ile geçimini sağlayanlar ondan başka satacak bir şeyi bulunmayanlar birlik beraberlik içinde olmak zorundadır.
Sermaye çevrelerine karşı hak savunmak ancak birlikte hareket edilerek kazanılır.
Aksi halde sermayenin değişmez taktiği “böl parçala yönet” yöntemi sonucu emekçilerin hakkını alması mümkün olmaz.Ülkemizde ne yazık ki, emekçiler arasında birlik beraberlik,aynı amaç etrafında kenetlenme bir türlü gerçekleşemiyor.
Özellikle sendikaların büyük bölümü hak aramada kendi güçleri yerine ülke yönetimlerinin gölgesine sığınarak verilenle yetinmek zorunda kalıyor.Sarı sendika olarak tabir edilen bu sendikalar işçilerim hakkını savunmak yerine kendi koltuklarını korumayı hedefliyor.Gerek işçi gerekse memur sendikaları arasında bunun satısız örnekleri var.
Bunlar ara bir çıkıp üyelerinin hakkını savunuyor görünseler de bunlar göstermelik çabalardır,bu tür sendikaların etkili olduğu yerlerde çalışan işçiler ve kamu görevlileri işverenin verdiği haklarla yetinmek zorundadır.
Bunun en önemli nedeni aynı meslek dalında çok sayıda sendikanın olmasıdır.
Bir iş dalında ne kadar çok sendika olursa o iş kolunda hakların elde edilmesi zorlaşır.İşverenler kendileri ile iyi ilişki içinde olan, sorun yaratmayan sendikaları tercih eder. Çalışanların o sendikalara üye olması için baskı yaparlar.Böyle sendikaların toplu sözleşme döneminde bağırıp çağırmaları “Hakkımızı söke söke alırız “ söylemleri göstermeliktir.
Bir bakarsınız, işverenle oturup işi bağlarlar. Almak istedikleri haklar yerine işverenin verdiği haklarla yetinmek zorunda kalırlar.
----------------------
BASIN ÇALIŞANLARI DA ÖRGÜTSÜZ
Her gün güç koşullarda haber peşinde koşan, geçinebileceği kadar ücretten mahrum olan basın emekçileri bu pandemi döneminde daha zor durumda kaldılar.
Bazılar maaşını işverenden alma yerine İŞ Kur’dan almak zorunda kaldı.Kendilerine sahip çıkacak bir kurum olmadığı için bazıları işinden oldu,başka iş aramak zorunda kaldı.
Bu alanda basın çalışanlarının hakkını savunabilecek bir sendika yok.Gazeteciler “işimden olurum” korkusu ile sendikaya girmeye cesaret edemiyor.Başkalarının hakkını savunma mücadelesi veren basın emekçileri kendilerini savunacak güçten yoksun.Sayıları bir elin parmakları sayısına ulaşan derneklerin ise varlığı ile yokluğu belirsiz.Sadece belli zamanlarda demeçler vermekle yetiniyorlar.
Yaşanılan sıkıntılar basın çalışanları arasında birlikte olma zorunluluğunu hatırlatmış olması gerekir.
Sosyal medya karşısında etkinliği iyice azalan mahalli basın çalışanları haklarının korunması için fedakarlık göstermeleri farklı derneklerde bir araya gelme yerine tek çatı altında toplanmalarında sayısız yararı olacağını kabullenmeli. Bunu sağlamaları halinde hak aramada daha güçlü olacaklardır.
------------------
DERS OLACAK BİR HİKAYE
Bir gün sabana koşulan bir öküz sahibine şöyle der:
“Ben çok hastayım yarın çalışmayacağım.”
Öküzün hastalanması üzerine ertesi sabah eşeğini sabana koştu.
Akşam olduğunda öküz eşeğe sordu.:
-“Nasıl kolay oldu mu ?”
-“Eh “
-“Patron bir şey demedi mi ?”
-Hayır”
Bunun üzerine öküz o akşam da sahibine hasta olduğunu ve çalışamayacağını bildirdi.Sahibi yine eşeği sabana koştu.zavallı hayvan akşam perişan bir durumda döndü.
“Nasıl geçti” diye sordu öküz:
Eşek.
-“Eh şöyle böyle”
“Patron benim için bir şey demedi mi?”
“Yok bir şey demedi ama baktım bir ara kasaplarla konuşuyordu “
---------------------
KUŞLAR İLE HAYVANLAR ARASINDA SAVAŞ
Zamanın birinde kuşlar ile hayvanlar arasında yapılan savaşta yarasa her iki hayvan türlerine sahip olduğu için tarafsız kalır.
Kuşlar çağırdığında “ben kuş değilim” Hayvanların teklifinde ise “ Ben hayvan değilim” diye tekliflerini geri çevirmiş.
Sonunda barış olmuş.Yarasayı kuşlar da hayvanlar da arasına kabul etmemiş.
Talihsiz yarasa ondan sonra köşe bucak kaçmış. Ancak gece olduğunda ortaya çıkmış
