Geçtiğimiz hafta pazar günü, gerçek bir bahar günüydü.
Sabah saat 9-10 sıraları telefonum çaldı.
Arayan Kırkpınar’ın efsane ağası Seyfettin Selim’di.
“Beyazıt Hocam nerelerdesin, nasılsın” dedikten sonra Ben de “Karaağaçtayım” dedim.
Seyfettin Ağa “Ben de Karaağaçtayım, lalezarda kahvaltı yapıyorum, seni bekliyorum.” Dedi.
Giyinip Lalezar’a gittim.
Seyfettin Selim Ağa 25-30 kişilik bir aile grubuyla Edirne’ye gelmişti ve bu arada beni de ziyaret programına almıştı.
Seyfettin Ağa beni misafirlerine tanıtırken; “Beyazıt Hocam Tarihi Kırkpınar’ın Marşı’nın şairi-bestekârıdır. Beni de çok sever.” Dedi.
Seyfettin Ağa’nın bu takdimi üzerine Ben de ayağa kalkarak kendisi için yazığım şu dörtlüğü okudum:
SEYFETTİN SELİM BU EFSANE AĞA
ADINI YAZDIRDI TAŞA TOPRAĞA
KIRKPINAR GÖRMEDİ BÖYLE BİR AĞA
AĞALAR AĞASI SEYFFETTİN SELİM
Şiiri okuduktan sonra misafirlerden cılız bir alkış geldi. Çünkü birileri kendilerini okuduğum dörtlüğe odaklayamamıştı. Bir kez daha okumamı istediler ve bu sefer tüm misafirlerden kuvvetli bir alkış geldi.
Sohbetin bitiminde Ağa Seyfettin Selim’in montumun cebine bir şeyleri sıkıştırdığını hissettim.
Seyfettin Ağa bu hareketinden sonra şunları söyledi;
“Beyazıt Hocam sen bize lâzımsın. Bizim sana çok iyi bakmamız lâzım. Allah korusun sana bir şey olursa Kırkpınar öksüz kalır.”
Sözü bağlıyorum; Seyfettin Selim, yukarıdaki dörtlükte de ifade ettiğim gibi; gerçekten bir efsane ağadır. Eğer öyle olmasaydı 11 kez Tarihi Kırkpınar’da ağa olur muydu? Ve Kırkpınar Marşı’nın Bestekârı’na böylesine yakın ilgi ve saygı gösterir miydi?
Vedalaşıp ayrılırken sevgi ve saygısını yineledikten sonra şöyle dedi; “Bir gözüm daima senin üzerinde olacak.”
Edirne’ye bir mesajın var mı diye yönelttiğim son soruya da Ağa Seyfettin Selim kısacık, fakat anlamı çok büyük bir cümleyle yanıt verdi:
“Edirne bizim sevdamızdır.”
Yorum sizin.
